7. Pochwały. Zachęty. Plan dnia 2.06.2020

Pozytywna Dyscyplina:

– pomaga w nawiązywaniu relacji z dzieckiem i osobą dorosłą,

– uwrażliwia na komunikaty pełne szacunku do siebie i do drugiego człowieka,

– bierze pod uwagę, co dziecko, myśli, czuje, czego się uczy i jakie podejmuje decyzje,

– zwraca uwagę na to, co dają dziecku pochwały, a co zachęty,

– podpowiada, jak budować poczucie własnej wartości u dzieci.

POCHWAŁA A ZACHĘTA

Co dziecku daje pochwała?

1. Jestem z Ciebie taki dumny.
2. Jesteś taka mądra!
3. Twój rysunek/projekt jest śliczny.
4. Szkoda, że inne dzieci nie robią tego tak jak Ty.
5. Dobry chłopiec/dobra dziewczynka.
6. Zrobiłeś dokładnie tak jak Ci powiedziałem.
7. Jesteś najlepszym graczem w drużynie.
8. Zawsze znasz właściwą odpowiedź.
9. Znów dostałeś szóstkę! Mam nadzieję, że to się nie zmieni.
10. Jestem pod wrażeniem.
11. Podoba mi się.
12. Świetnie! Tego się spodziewałem po Tobie!

Pochwała uzależnia od oceny innych. Ważny jest ten, kto chwali, a nie chwalony. Zachęta stawia zachęcanego na pierwszym miejscu.  Motywuje go do działania i buduje poczucie wartości.

Co dziecku daje zachęta?

1. Popatrz, co osiągnęłaś! Masz prawo czuć się dumna.
2. Popatrz, jak wiele nauczyłaś się w ciągu miesiąca.
3. Możesz mi opowiedzieć o swoim rysunku/projekcie?
4. Widzę, że ciężko nad tym pracowałeś.
5. Dziękuję za współpracę. Bardzo mi to pomogło.
6. Dziękuję Ci za pomoc. Była ona dla mnie dużym  wsparciem
7. Zauważyłeś, jak bardzo pomogłeś swojej drużynie?
8. Sam do tego doszedłeś .
9. Zauważyłeś? Osiągnąłeś swój cel!
10. Naprawdę sobie poradziłeś i zrobiłeś, co zaplanowałeś.
11. Ufam Twojej ocenie, nie wahaj się, naprzód!
12. Możesz sama zdecydować. Wierzę, że podejmiesz decyzję, która będzie dla Ciebie właściwa.

ZACHĘCANIE A ZNIECHĘCANIE

ZACHĘCANIE to te sytuacje, w których „oddajemy kontrolę dzieciom najwcześniej jak to możliwe, aby mogły objąć panowanie nad swoim życiem”. To reakcje takie, jak:

• słuchanie i udzielanie emocjonalnego wsparcia oraz działanie pozbawione naprawiania czy pomijania;
• nauczanie umiejętności życiowych;
• zawieranie umów podczas spotkań rodzinnych/klasowych albo wspólny proces rozwiązywania problemów;
• pozwolenie na odejście (bez opuszczenia);
• decydowanie z godnością i szacunkiem, co chcemy zrobić;
• dzielenie się myślami, uczuciami i pragnieniami (bez pouczania, moralizowania, nalegania na umowę albo żądania, by ktoś dał nam to, na co mamy ochotę);
• trzymanie się zasadniczego problemu z godnością i szacunkiem.

ZNIECHĘCANIE to te sytuacje, w których „stajemy pomiędzy dziećmi a doświadczeniami życiowymi w celu zminimalizowania konsekwencji ich wyborów”. To reakcje takie, jak:

• robienie zbyt wiele za dzieci;
• dawanie zbyt wiele;
• nadmienia ochrona/ratowanie;
• kłamanie w obronie;
• karanie/kontrolowanie;
• wyparcie;
• naprawianie.

Plan dnia: ustalony z dzieckiem może stać się „szefem”. Zamiast przypominania, pytaj: „Co jest kolejnym krokiem na planie dnia?”

Pamiętaj, co dziecko mówi:

„Pomóż mi budować poczucie własnej wartości.

Zaproś mnie do skupienia się na rozwiązaniu problemu.

Poświęć mi troszkę więcej czasu.

Uczę się życia razem z Tobą i dzięki Tobie.”

Bibliografia:

1. J. Nelsen: „Pozytywna Dyscyplina”, CoJaNaTo, Warszawa 2015
2. J. Nelsen, L. Lott, S. Glenn: „Pozytywna Dyscyplina w klasie”, Pozytywna Rodzina, Milanówek 2015
3. J. Nelsen:, Ch. Erwin, R.A. Duffy: „Pozytywna Dyscyplina dla przedszkolaków”, Pozytywna Dyscyplina, Pozytywna Dyscyplina, Warszawa 2018
4. J. Nelsen:, Ch. Erwin, R.A. Duffy: „Pozytywna Dyscyplina. Pierwsze 3 lata życia”, Pozytywna Dyscyplina, Milanówek 2019
5. J. Nelsen, L. Lott, S. Glenn: „Pozytywna Dyscyplina od A do Z. 1001 rozwiązań na codzienne wyzwania rodzicielskie”, Pozytywna Dyscyplina, Warszawa 2020