ZWROTY W ODPOWIEDZI NA UWAGĘ
- Widzę Cię i potrzebuję chwili na skończenie rozmowy z tatą.
- Widzę, że jesteś koło mnie.
- Jestem gotowy/-a być przy Tobie za pięć minut.
- Widzę, że chcesz obejrzeć bajkę. Włączymy ją później. A teraz potrzebuję pomocy przy nakryciu stołu. Pomożesz mi? Chcesz zacząć od talerzy czy sztućców?
- Widzę, że potrzebujesz coś powiedzieć. Dokończę zdanie i jestem dla Ciebie.
- Widzę, że jesteś. A Twój uśmiech rozświetla ten pokój.
- Jestem dla Ciebie za pięć minut.
ZWROTY W ODPOWIEDZI NA WŁADZĘ
- Potrzebuję Twojej pomocy. Chcesz sprzątać w ciszy czy śpiewając.
- Widzę, że nie chcesz umyć zębów. Co się stanie, kiedy ich nie umyjesz? Jak się będziesz czuł z nieładnym oddechem?
- Widzę, że trudno Ci założyć buty. Kto pierwszy założy buty? Ja czy Ty?
- Rozumiem, że nie chce Ci się umyć rąk. Do łazienki biegniemy czy idziemy?
- Tu jest stoper. Zobaczymy, ile zabawek zdążysz pozbierać zanim zadzwoni.
- Widzę, że ciężko Ci wynieść śmieci. Zrobisz to teraz czy za 10 minut?
- Pamiętasz? Umawialiśmy się. Potrzebujesz stopera czy sam wyłączysz telewizor?
- Widzę, że nie chcesz pozbierać zabawek. Podać ci jedną czy dwie zabawki?
- Potrzebuję Twojej pomocy. Zrobisz to, na co się umawialiśmy teraz czy za kwadrans?
- Kocham Cię i trzeba to zrobić teraz.
- Chcesz ustawić stoper na tyle czasu, na ile myślisz, że Ci to zajmie?
- Wiem, że Ci trudno uczyć się wiersza na pamięć. Chcesz to robić stojąc, leżąc czy chodząc?
ZWROTY W ODPOWIEDZI NA ZEMSTĘ/REWANŻ
- Naprawdę czujesz się skrzywdzony. Bardzo mi przykro.
- Może byśmy oboje zrobili sobie przerwę, ochłonęli i potem wrócili i zaczęli jeszcze raz.
- Nie interesuje mnie, kto zaczął. Chciałabym wiedzieć, jak możemy sobie z tym poradzić z zachowaniem szacunku.
- Jesteś zły, bo wpakowujesz się w kłopoty, a … wychodzi bez szwanku i unika przyłapania.
- Chodźmy razem na plac zabaw/spacer.
- Ciekawa jestem, jaki jest powód Twojego poczucia zranienia, kiedy ranisz innych.
- Chyba masz naprawdę zły dzień. Chcesz o tym porozmawiać?
- Wiesz, że naprawdę mi na Tobie zależy?
- Możemy coś z tym zrobić, ale nie w ten sposób.
- Jesteś naprawdę zraniony. Przykro mi.
- Kiedy widzę, że ranisz innych, zastanawia mnie, co zraniło Ciebie.
- Nie chcę Cię obwiniać. Chcę wiedzieć, jak możemy współpracować, szanując się nawzajem.
- Jeśli uda Ci się mówić z szacunkiem, miło nam będzie współpracować.
- Nie dziwię się, że jesteś zły, kiedy wpadasz w kłopoty, podczas kiedy inne dzieci nie ponoszą konsekwencji.
- Wygląda na to, że masz naprawdę zły dzień. Chcesz o tym porozmawiać? Może oboje się uspokoimy, zrobimy sobie przerwę i wtedy wrócimy i spróbujemy jeszcze raz?
- Kocham Cię, a od Twoich krzyków bolą mnie uszy. Wrócę, gdy się uspokoisz.
- Kiedy leżysz na podłodze, kopiesz i krzyczysz, nie zrobię tego, co chcesz. Nie mogę zrozumieć, co mówisz. Kiedy się uspokoisz, wtedy porozmawiamy.
ZWROTY W ODPOWIEDZI NA BRAK WIARY W SIEBIE
- Widzę, że jest Ci bardzo smutno. Co się stało?
- Wiesz co? Widzę, że jest Ci przykro. Mi też jest przykro, że Tobie jest przykro i potrzebuję przytulenia.
- To może nie rób pracy domowej. Najpierw wyjmij zeszyty, przygotuj długopis, ołówek. Zaznacz karteczkami strony, na których masz ćwiczenia do zrobienia.
- Widzę, że założenie butów jest dla Ciebie trudne. Co trzeba zrobić najpierw? O, zobacz, tu jest klocek. Co robisz? Trzymasz go w ręku, wkładasz do kieszeni. A z butem? Najpierw bierzesz do ręki, wkładasz na nogę. I co potem?
- O, zobacz, mi czasem też nie wychodzi. I potrzebuję to zrobić jeszcze raz. Jak mi nie wyjdzie, zrobię kolejny raz.
- Aha, czasem są gorsze dni. Czasem tak bywa. Mi też tak się zdarza. Kiedy gotuję zupę, wbijam gwoździe… czasem coś mi się nie uda.
- Jesteś smutny, bo ten chłopiec Cię odepchnął. Nie martw się, pójdę z Tobą, żebyś tym razem wszedł na pewno, gdy będzie Twoja kolejka.
- Co powiesz na uczenie się małymi krokami? * Zróbmy to razem.
- Pamiętasz, kiedy pierwszy raz próbowałeś? Pamiętasz, ile czasu potrzebowałeś, żeby to opanować?
- Twój mózg staje się silniejszy, kiedy próbujesz nowych rzeczy i stajesz się mądrzejszy.
- To naturalne, że popełniamy błędy. Dzięki temu się uczymy.
- Twój uśmiech rozświetla ten pokój.
- Ja wezmę mniejsze zabawki, a Ty większe?
- Nie pamiętam, jak to zrobić. Mógłbyś mi pokazać?