Odtwórz nagranie:
1.2 W antyku wypracowano wiele obowiązujących do dzisiaj parametrów piękna. Określono proporcje ludzkiego ciała zgodnie z „matematyką piękna” (długość ramienia powinna odpowiadać trzem długościom dłoni właściciela), a obie strony ciała miały być idealnie symetryczne.
… kiedy formowali oni zgiętą rękę, wyprostowaną nogę to oddawali dokładnie i wdzięcznie zarazem struktury mięśni, które się widzi i nie widzi zarazem. Charakteryzuje to ciało i przedmioty żywe . Począwszy od czasów antycznych, aż po dzisiejsze, takie proporcje mają wszystkie piękne damy z obrazów. Piękno ludzkiego ciała w opisie i w ilustracjach przedstawia znawca historii sztuki średniowiecznej i nowożytnej Camillo Semenzato w swojej książce pt. Blask Renesansu, gdzie tak opisuje obraz namalowany przez Rafaela Santi, przedstawiający Trzy Gracje , cytuję za autorem; W Trzech Gracjach idealna gra rytmów jest jeszcze wyraźniejsza. To spokojne przedstawienie ciał jest posłuszne najwyższej harmonii, której owe postacie są symbolem.
Zmiany w kanonie kobiecej urody dotyczą głównie krągłości. Grecki kanon piękna przedstawia artysta Poliklet w swej rzeźbie Rannej Amazonki.
Prestiż kultury i sztuki antycznej wywarł wpływ na postrzeganie ciała w epoce renesansu. Świat alegoryczny i mitologiczny stał się rezerwuarem wszystkich pomysłów. Dla przykładu, aby w renesansie namalować nagą kobietę, trzeba było uciekać się do tematu Wenus czy też „alegorii Próżności”
Wzorce kobiecego piękna przemijają tak szybko jak dziwaczny fason butów, by znów niespodziewanie się pojawić.
Zdaniem naukowców po raz pierwszy w historii świata zapanowała moda na anorektyczki we wczesnym średniowieczu. Ideał kobiecego piękna z tamtych czasów ważył około 40 kilogramów. Ówczesna kobieta musiała być blada i eteryczna o wysokim czole, blond lub rudych włosach, będąca według rycerzy uosobieniem seksapilu. Średniowieczne panny masowo depilowały włosy nad czołem, ponieważ panowała moda na wysokie czoła.W niektórych wypadkach linia włosów przesuwała się prawie na środek głowy. Tak właśnie wyglądają modelki z obrazów Jana van Eycka i Rogiera van der Weydena ( można je zobaczyć na stronie internetowej – adres w bibliografii). Wachlarz zróżnicowanych kanonów kobiecej urody poznamy śledząc przewodniki o wzorach piękna, ukazujące poprzez swoje dzieła zmiany w spojrzeniu na kobiecą urodę.
BIBLIOGRAFIA : (dotyczy też audio)
[1] SEMENZATO CAMILLO [1994], Blask Renesansu: Sztuka europejska 1470- 1512; Wyd. Arkady, Warszawa, s.86,218
[2] SAMO ZDROWIE [2005], Poradnik n7
[3] ŁĘCKA MATYLDA [2003], Piękno zmiennym jest. Poradnik domowy n.11
[4] TUWIM JULIAN Ptasie radio, Fundacja im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim, Warszawa 2006 – ( tekst)
[5] SKARŻYŃSKI ANDRZEJ Bliżej Natury [1988] Katowice,s.127
[6] READER’S DIGEST: ŻYJ ZDROWO, Bądź spokojny- bądź zdrów.
[7] RUDŹ PRZEMYSŁAW Astronomia bez tajemnic ISBN, Warszawa 2011s.54
[8] https://www.bimago.pl/reprodukcje/rogier-van-der-weyden
[9] https://portal abc.zdrowie.pl – Ciągły stres,
[10] www.cytaty.info/hipokrates
Errata dot. nagrania audio: powinno być Arystotelesowski „złoty środek” Teoria chaosu, użyłam tego terminu w rozumieniu mitologii greckiej w temacie spotkania jw.